4ημερο στο Amsterdam

Μετά από καιρό επιτέλους βρήκα χρόνο για να γράψω το blog μου, να μου πεις σας νοιάζει? Όχι..

Αλλά πιο πολύ ήθελα να γράψω για την εμπειρία μου στο Amsterdam, που ήταν ένα όνειρο ζωής που είχα και για αυτό είμαι έναν λόγο ακόμα πιο χαρούμενος που τα κατάφερα.

Ο λόγος που δεν είχα να πάει νωρίτερα είναι και ο λόγος που δεν γράφω όσο συχνά θα ήθελα στο blog και αυτό είναι η έλλειψη χρόνου για προσωπική ζωή.

Κάπου πριν τα Χριστούγεννα, βρήκα, βασικά ξέκλεψα κάποιες μέρες για ένα 4ήμερο, μιας και δεν είχα πάει διακοπές τουλάχιστον για κανένα χρόνο και.

Οι επιλογές που είχα δεν ήταν και τόσες πολλές, μιας και έπρεπε να πάω κάπου που θα είμαι αρκετά κοντά από την Σουηδία για να μην μου φάει χρόνο τα μεταφορικά και να καταφέρω να δω μια πόλη σε μια μικρή χρονική διάρκεια και να μπορώ να ξεκουραστώ κιόλας για να μην μου φάει όλη την μέρα το πέρα δώθε.

Και η πόλη που μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον ήταν το Amsterdam, που συνδύαζε και τα στάνταρ που ήθελα και ακόμα πιο πολύ, ότι ήταν ένα όνειρο ζωής.

Ευτυχώς για μένα, ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω, μιας και μαγεύτηκα-αγάπησα αυτήν την υπέροχη πόλη.

Είναι μια πόλη που άνετα με βλέπω να ζω εκεί πέρα στο επόμενο διάστημα, για να μην πω ότι το έβαλα και σαν στόχο μου, να πάω σαν μόνιμος κάτοικος Ολλανδίας κάποια στιγμή.

Ένας από τους πολλούς λόγους που μου άρεσε το Amsterdam ήταν που το κέντρο, ήταν γεμάτο από τουρίστες και φυσικά ντόπιους, σχεδόν όλο το 24ωρο σε καθημερινής βάσης, θα μπορούσα να πω ότι ήταν μια πόλη που δεν κοιμόταν ποτέ.

Τέτοιες πόλης τις αγαπώ ακόμα πιο πολύ μιας και όταν θα μπορείς να έχεις χρόνο μέσα στην μέρα θα μπορείς άνετα να βγεις οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να είσαι κάπου εντελώς μόνος και έρημος.

Υπήρχαν τόσες επιλογές σε μαγαζιά και μουσεία που μπορούσες να πας, που οι 3 νύχτες που έμεινα ήταν σαν να μην πήγα.

Επίσης ένα λόγος παραπάνω που ήθελα να πάω στο Amsterdam ήταν για να δω και εγώ από κοντά πως ήταν αυτή η "αμαρτωλή" πόλη τις Ευρώπης.

Το μόνο σίγουρο ήταν ότι στην αρχή ειδικά την πρώτη φορά που είδα να καπνίζουν μαριχουάνα έξω, δημόσια, ήταν ένα πολιτισμικό σοκ για μένα, που με την πάροδο των ωρών που το έβλεπα συνέχεια αυτό, το ξεπέρασα και μπήκα κατευθείαν στο κλίμα.