Δεν περίμενα ποτέ μου, ότι θα πήγαινα σε αυτόν τον αγώνα και ότι θα έβγαινα ζωντανός κιόλας!
Αλλά τι είναι το Tough Viking? Μιας και για να μην πω, κανένας δεν ξέρει, τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν (στην Ελλάδα) για αυτόν τον αγώνα, μέχρι τελικής πτώσεως θα μου επιτραπεί να πω!
Μιλάω για έναν αγώνα που πραγματοποιείτε κάθε χρόνο σε όλη την Σκανδιναβία μια φορά το χρόνο. Σε μια ή σε δυο μεγάλες πόλης τις κάθε χώρας που ανήκει στην Σκανδιναβία!
Έτσι, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στις 12/5, στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, την Στοκχόλμη πραγματοποιήθηκε το "Tough Viking".
Για μένα ήταν η πρώτη φορά που θα παραβρισκόμουν σε αυτόν τον αγώνα, μιας και δεν είχε τύχει ποτέ ξανά να πάω ή λόγου χρόνου ή για κάποιο άλλο λόγο που με εμπόδιζε να πάω.
Αλλά φέτος, το είχα πάρει απόφαση να πάω, για την ακρίβεια ένας φίλος μου με κινητοποίησε πιο πολύ ώστε να πω την θετική μου απάντηση!
Δεν μπορώ να κρύψω, ότι δίσταζα λίγο μιας και είναι κάπως δύσκολος αγώνας (τρέξιμο 8 χλμ με εμπόδια), για ένα άτομο που το μόνο που κάνει σε σχέσει με την γυμναστική, είναι να πηγαίνει γυμναστήριο μόνο για την εγγραφή και τίποτα άλλο!
Αλλά από την στιγμή που αγόρασα το εισιτήριο μου 3 μήνες πριν τον αγώνα (μιας και πρέπει να δηλώνεις συμμετοχή πιο πριν), δεν υπήρχε γυρισμός.
Και έτσι εκείνο το Σάββατο στις 12/5 πήγα σε αυτόν τον αγώνα!
Γενικά να ενημερώσω ότι δεν υπάρχει κάποιο κέρδος στο τέλος αυτού του αγώνα, το κάνεις για την ψυχή της μάνας σου με το μόνο που σου μένει είναι ένα μετάλλιο και φυσικά υπέροχες και αιματηρές αναμνήσεις.
Μιας και το να τρέχεις για 8 χλμ και να περνάς κάποια εμπόδια δεν το λες και κάτι το εύκολο, μιας και δεν σου δίνουν και ένα 8ωρο για να το τελειώσεις, απλά προσπαθείς να το κάνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς!
Περιττό να πω ότι στο πρώτο χλμ κιόλας άρχισα να τα φτύνω και απορούσα για ποιον λόγο αποφάσισα να μπω σε όλη αυτήν την ταλαιπωρία, "έβγαλα τα μάτια μου με τα ίδια μου τα χέρια" και παρόμοιες τέτοιες σκέψεις.
Αυτό που άρεσε είναι ότι όλοι εμείς οι αγύμναστοι που είχαμε μείνει πίσω, ο ένας βοηθούσε τον άλλον ψυχολογικά, με κραυγές και σπρώξιμο, ώστε να συνεχίσουμε τον αγώνα και να ξεμπερδεύουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε και φτάσουμε στο τέλος του.
Όσο για τον φίλο μου που είχα πάει μαζί του, αυτόν τον είδα μια στην αρχή και μια στο τέλους του αγώνα, όπως ήταν λογικό μιας και αυτός ασχολείται με την γυμναστική, μου είχε ζητήσει από την αρχή εάν θα με πείραζε να συνέχιζε μόνος του μιας και είχαμε δηλώσει να πάμε σαν ομάδα (δήλωνες συμμετοχή μόνος σου ή και με ομάδα).
Και αυτό που του είπα ήταν απλά "συνέχισε και άμα δεις ότι αργώ, κάλεσε βοήθεια να έρθουν να με μαζέψουν".
Στα αγωνίσματα/εμπόδια που υπήρχαν και νόμιζα ότι θα "μείνω στον τόπο" ήταν μόνο δυο, αυτά ήταν το πέρασμα από την μεγάλη λίμνη που όπως είναι λογικό ήταν "πάγος", στα πρώτα μου βήματα κιόλας ένιωσα να κρυσταλλώνεται από την κορυφή έως τα νύχια μου!
Και το άλλο αγώνισμα ήταν σε κάτι "πισίνες" που ήταν με νερό και γεμισμένο με παγάκια, άλλο έμφραγμα αυτό, ειδικά όταν έπρεπε να βουτήξεις για να περάσεις το εμπόδιο σαν το προηγούμενο με την λίμνη!
Αλλά γενικά αυτήν την στιγμή, που γράφω αυτό το άρθρο και έχει περάσει κάποιο διάστημα από τον αγώνα, μπορώ να πω ότι ήταν μια φοβερή εμπειρία και χαίρομαι που είχα πάει και συμμετείχα σε αυτόν τον αγώνα.
Γιατί εάν με ρωτούσες εκείνη την στιγμή, θα σου έλεγα ότι ήταν το πιο δύσκολο με γεμάτο πόνους που έκανα ποτέ μου και θα σου έκανα την ερώτηση "γιατί πήγα?".
Πάντως εάν τυχών τύχη να περάσετε από εδώ στα βόρεια σας προτείνω άνετα και ανεπιφύλακτα να πάτε στο Tough Viking γιατί είναι μια φοβερή εμπειρία!
Αρκεί να ετοιμαστείτε ψυχολογικά ότι είναι ένας δύσκολος αγώνας, κάτι που δεν είχα κάνει εγώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου